Geloof in jezelf en hoe je je (sportieve) prestaties kan verbeteren

Als ik mensen coach dan hoor ik vaak: “Oh, maar dat kan ik toch niet, daar ben ik helemaal niet goed in hoor”. En wat is nou het vervelende: ze hebben vaak ook nog gelijk! Maar stel dat je het omgekeerde zegt en gelooft, wie weet krijg je dan ook wel gelijk. Hieronder een blog over de kracht van gedachten, het geloof in jezelf en hoe je je prestaties kan verbeteren.

Fanatiek in het voetbalwereldje heb ik een tijd op aardig niveau gevoetbald. Ik stond bekend als penalty kampioen en miste er nooit één. Tot die dag… dat ik mistte. Een grote en bekende keeper en ik schoot ‘m anders dan anders. Wel hard. Maar op de lat. Balen en kan gebeuren dacht ik toen. Maar de keren erna, schoot toch stiekem altijd de gedachte door mijn hoofd: “Als ik ‘m maar niet mis”. Als je er dan even bij denkt dat je brein eigenlijk het woordje ‘niet’ niet kent… Ik bedoel: denk maar eens NIET aan een roze olifant… en mis maar ’s NIET die penalty…

“Ik geloof in mezelf”

Mijn nichtje Lotte (7) klauterde laatst hoog over een speeltoestel, terwijl alle andere kinderen -en ik evengoed- met grote verwondering keken naar het gemak waarop ze deze ‘stunts’ uithaalde. Een kindje vroeg: “Hoezo kan jij dat zo goed?”, waarop Lotte zei: “Nou gewoon, ik geloof in mezelf”. Wow.

Ik werk als adem- en beweegcoach in mijn BOOSTcamps graag met de kracht van gedachten en kan echt genieten als mensen in hun proces steeds meer in zich zelf gaan geloven en op hun eigen kracht vertrouwen, waar die ook zit of wat die ook is. Hiervoor is een kantelpunt nodig, een goede ervaring of een duwtje in de rug van iemand die in jou gelooft. Opdat je in jezelf gaat geloven.

Het kantelpunt

Afgelopen zomer was er een beachvolleybaltoernooi, waar we de eerste 5 wedstrijden wonnen. Met de halve finale voor de boeg ging onze teamcaptain op zoek naar onze tegenstander om wat meer te weten te komen (en ze wat bier aan te bieden). Eenmaal terug: “Nou, jongens, we hoeven niet eens te spelen hoor, deze gasten zijn zo goed, allemaal echte volleyballers, een stuk fitter en jonger dan wij ook. En iedereen zegt dat ze goed zijn enzo, dus ja, laten we hopen dat het niet teveel een afgang wordt… “ En ja, natuurlijk gingen wij hier tegenin, dat we altijd een kans hebben en dat underdogs ook vaak winnen en dat wij ook helemaal niet onaardig spelen, maar het kwaad was al geschied. De kracht van gedachten deed zich gelden. Wij liepen het veld op met zware benen en raakten geen bal goed. Het leek ook wel of we allemaal wat anders deden dan in alle voorgaande wedstrijden. Halverwege de strijd stonden we 11-2 achter. 11-2! En toen kwam ie…. Dat ene punt… Het kantel-punt! Een mooie lange rally… en hij viel aan de goede kant, het punt was voor ons! Iemand riep: “Dit is het kantelpunt en nu doorrrrr, er op en erover!!” En na elk gescoord punt riepen we weer tegen onszelf: “Kantelpunt, kom aaaaaan!!”

De energie die over ons team kwam was gelijk aan het geloof dat weer helemaal terug in de ploeg kwam. Geloof in onszelf, in elkaar en in de overwinning. We zagen het voor ons. We wonnen met 1 punt verschil: 18-19. Zelfs de scheidsrechter juichte (stiekem).

Maar nu even hierop terugkijkend, want wat gebeurde hier nou?

Een wijze zei ooit: of je nu gelooft dat je gaat verliezen, of winnen, je hebt in beide gevallen waarschijnlijk gelijk. Op het moment dat je denkt dat je toch gaat verliezen, dan sta je al met 1-0 achter (of in ons geval heel snel met 11-2 ?). Maar net als met veel dingen in het leven, krijg je vaak een herkansing. Een kans op een kantelpunt. De vraag is alleen: zie je ‘m, voel je ‘m en -belangrijkste- pak je ‘m? En ook: durf je er voor te gaan?

In ons geval was dit een slim geplaatst balletje van Peter, onze meest ervaren speler, teamoudste en rots in de branding. En vervolgens was het de kracht van onze woorden en gedachten die ons de overwinningsenergie bracht en uiteindelijk zelfs de toernooi overwinning! Wat gedachten al niet met je kunnen doen…

Oefening: de kracht van gedachten

Probeer het zelf maar eens uit met de volgende oefening (ook leuk voor kinderen!): ga stevig staan, benen ongeveer op heuphoogte en met de armen gestrekt naar buiten (evenwijdig aan je schouders), je handen tot vuisten gebald. Terwijl je daar staat haal je even diep adem en als je uitademt voel je dat je even dieper in je lichaam zakt en wat meer ontspant. Als je nog steeds stevig staat, maar ook met de nodige ontspanning, dan bal je je vuisten en zeg je minstens 10x hardop: “Ik ben sterk.” Zeg het ferm en alsof je het meent, probeer het ook te voelen. Na 10x deze affirmatie herhalen, kan iemand anders proberen je armen naar beneden te drukken. Jij probeert dit te voorkomen door je armen zo stevig mogelijk op dezelfde plek te houden. Of het nu lukt of niet, dat maakt niet uit, het gaat om het krachtverschil met deel 2 van de oefening:

Alles helemaal hetzelfde, op 1 ding na: in plaats van “Ik ben sterk” zeg je nu “Ik ben slap, ik ben een slappeling, ik ben slap”. Weer minimaal 10 x hardop, achter elkaar. Alsof je het meent! Vervolgens mag dezelfde persoon weer proberen je armen naar beneden te duwen en ook nu is het weer de bedoeling dat jij dit voorkomt. Ervaar en voel het krachtverschil tussen beide vormen!

En mocht je nu denken dat de persoon die jouw armen naar beneden duwt het verschil maakt, zorg dan dat deze even op de gang staat, of anderszins niet kan horen welke vorm er gekozen is. Probeer het uit en wie weet kan je je eigen kantelpunt verleggen. Of je eigen kantelpunt creëren. Door bijvoorbeeld erin te geloven dat jij wel goed bent in dingen. Wie weet krijg je wel gelijk ?